Ken je dat gevoel? Je hebt een tijdje geen yogalessen gevolgd en de drempel is hoog om weer te gaan. “Kan ik het nog? Het is vast heel druk in mijn hoofd. Ik ben vast heel stijf.
Het is confronterend als je zolang niet geweest bent en je realiseert je dat je zelfs een beetje bang bent. Bang voor wat je tegen gaat komen. Bang voor wat je gaat voelen.
Angst is een emotie die onbewust aanwezig kan zijn. We rationaliseren deze angst door te zeggen: “ik vind het niet zo leuk, die yoga” Of: “Ik heb een pijntje, laat ik nog maar even rust nemen”. “Het brengt me niks”. “De yogadocente brengt me geen instant rust”. “Ik heb eigenlijk geen tijd.” Dat.
En dan vraagt het moed om op te komen dagen. Dat gebeurt in onze yoga practice, maar natuurlijk ook in het gewone leven zelf. Soms zijn we bang om een stap te zetten. Of om met iemand de confrontatie aan te gaan. . We negeren wat we voelen en gaan rationaliseren. Want laten we eerlijk zijn, het leven is soms best ‘eng”. We moeten presteren, beslissingen nemen en we moeten ons groot houden. Denken we. En dat geeft faalangst.
Is moed dus gewoon het wegduwen van angst? Je angst trotseren en zeggen: kom op, je kunt het? Niet zeuren. Wegbluffen?
Ja en nee.
Niemand is moedig geboren. Maar hoe kun je moedig worden?
Besef één ding: Moed is niet hetzelfde als niet bang zijn.
Moed heeft niets te maken met angstloos zijn. Het gaat juist over de angst voelen en dan toch de stap zetten.
Laten we dus eerst eens beginnen met herkenning en erkenning.
Kun je je meer bewust worden van de dingen die onderhuids spelen? Ga eens naar die angst. Waar voel je dit in je fysieke lichaam? Ga ernaar toe. Meer niet. (geen verhalen maken, alleen een directe waarneming)
En dan MET je angst de stap zetten. Een kleine eerste stap.
Geen angst hebben is domheid, roekeloosheid. Voel dus de angst. Het mag er zijn. Het is juist: erkennen dat het er is! Zonder angst is er geen moed.
Moed hebben is ervoor zorgen dat de angst niet de boventoon gaat voeren.
Je mag de angst voelen, ervaren, maar je hoeft er niet aan toe te geven. Elke dag je bed uitkomen kan ook moedig zijn, als het leven je angst aanjaagt.
Maar je mag de dag in MET je angst. Onder je arm. Toch opstaan.
Je bent ergens nooit 100% kaar voor. Dat moment zal er nooit komen, dat je voelt: ik ben volledig comfortabel in het nemen van de stap. Dus, just begin. Dit moment is net zo goed als elk ander moment. Wachten op het juiste moment is zonde van je tijd. Je hebt namelijk geen idee hoe dingen gaan. Er is altijd een bepaalde mate van onzekerheid.
Elke dag / week je yogamat of meditatiekussen opgaan vraagt moed. Degenen die wat langer yoga doen of mediteren kennen deze verdiepende fase: als je je yogamat of kussen vermijd, vraag jezelf dan af: wat vermijd ik?
Wat we tegenkomen op de yogamat zijn onze gedachten. Gedachten over omstandigheden en emoties. Laat je je leiden door je gedachten over de omstandigheden die zeggen dat het nu te moeilijk is? Je kunt je mind laten regeren door je gedachten te geloven: Zie je wel, het werkt niet. Ik stop. Of ik kan het niet. Maar dit zijn niet de echte reden. Het zijn gedachtes door je mind verzonnen. Er is iets aan het roeren! En dat vraagt erkenning.
Juist al die angsten horen bij het proces van yoga en mediteren. Elke verdiepingsslag gaat gepaard met dit “gedoe”. Als je weet hoe dit proces werkt, kun je anders omgaan met die angst. En dan maak je je verdiepingsslag in je yoga proces. Dán gaat yoga werken!
Wat is moed?
Je mag je angst voelen. Je wilt niet: maar je gaat het toch doen. Dat is moed. Angst voelen. En toch: rechtop lopen, met waardigheid, gevoel van optimisme en hoop.
Voel het verzet tegen de angst als het niet fijn is. Voel dat in je lijf. En geef je verzet op. Zak volledig in dat lichamelijke gevoel van angst. Ga met de angst je yogamat op. Dat is moed.
Yoga is vaak fijn. Lekker. Ontspannend. Maar niet altijd. Wees dus ook in contact met het niet-fijne. Want doe je dat niet, dan mis je de crux van het leven (en yoga). Negeer niet de niet-leuke dingen.
Alles mag er zijn. DAT brengt juist levensvreugde (joy). Zo kom je met alles in je leven in contact. Je leeft je leven tot de helft als je alleen het fijne waardeert. Maar als je het moeilijke ook waardeert, dan kun je daarvan leren.
