In eerlijkheid zit eenvoud. We denken aan: niet liegen.
We weten allemaal dat als je liegt je je er nooit lekker bij voelt. Als je ook maar een beetje in contact staat met je gevoel, dan knaagt een leugen(tje) in je lijf. Altijd. Misschien in je buik, misschien rondom je hart of je keel. Dat gevoel proberen we dan wel eens te negeren. Dat beperkt je in je eigenheid. In je authentieke manier van leven vanuit je hart. Dus beperkt dit je geluksgevoel.
Maar Satya betekent ook dat je eerlijk naar jezelf toe bent.
De mens is zeer goed in het verdraaien van de waarheid naar zichzelf. Dat gaat vaak onbewust.
Laten we een voorbeeld geven.
Stel, je zit wat yoga betreft in een dip. De motivatie is even weg. Dan is ons brein heel goed in staat om een hele goede reden te verzinnen om niet naar de les te gaan. “Ik moet toch luisteren naar mijn lichaam? Nou, mijn lichaam zegt dat het echt beter is om te rusten.” “Och, nou heb ik die afspraak toch zomaar gezet op de tijd van de yogales. He-le-maal-niet-bij-nagedacht.”
Heel diep van binnen weten én voelen we wel degelijk dat we de confrontatie niet aan willen gaan of verantwoordelijkheid willen nemen. Nog een voorbeeld voor op de mat: Vorige maand hebben we het over geweldloosheid gehad. Dat kan betekenen dat je soms bewust besluit een stapje terug te doen in een houding of les.
Maar geweldloosheid betreft ook de andere kant van de medaille: je kunt je lichaam ook verkeerd belasten door te slap in een houding te hangen. Of de houding te makkelijk doen om bepaalde functies van die houding te omzeilen. En om zodoende niet te hoeven voelen waar de houding voor dient. En dan onder het motto: “ik doe vandaag maar even rustig aan.” Luister dus naar je lichaam om de houding zodanig te doen dat het bij jouw lichaam past maar doe de houding wel GOED.
Als je eerlijk naar jezelf blijft dan zou je met mededogen kunnen erkennen dat het misschien ook kan zijn omdat je 1. bijvoorbeeld de confrontatie van het daadwerkelijk “voelen en issues en beperkingen tegenkomen” nog niet aandurft of aan wilt gaan. 2. Het misschien een vorm van luiheid kan zijn. 3. Je onder je verantwoordelijkheid uit wilt komen. 4. Angst om te falen.
Eerlijkheid naar jezelf heeft dus een directe relatie tot AHIMSA = schade-loosheid. Vaak vraagt eerlijkheid moed.
Dit geldt niet alleen voor yogalessen natuurlijk. In ons hele dagelijks leven doen we dit. We omzeilen wel eens iets en we geven een twist aan het geheel zodat het ons beter uitkomt. Niets menselijks is ons vreemd. Maar wat bijdraagt aan een zuiverder, zinvoller en gelukkiger leven is om dit twist-en-draai stemmetje te herkennen; Ben ik echt eerlijk naar mezelf? Wat omzeil ik?
Grotere levensvragen die daaruit voortkomen zijn: leef ik daadwerkelijk waarachtig? Leef ik vanuit mijn hart? Handel ik eerlijk? Ben ik degene naar buiten toe die ik werkelijk ben? Leef ik naar mijn eigen waardes?Stel jezelf van tijd tot tijd de vragen: waarom doe of laat / wil / zeg ik dit echt (niet)?
Dit noemen we bewustwording. Beseffen wie je echt bent. En dat is een heel proces. Misschien wel een leven lang.
“Pas als je integer en eerlijk bent naar jezelf, kun je dat ook naar anderen toe zijn. Ben je eerlijk, open en trouw aan jezelf, dan ontstaat er een transparantie in je die je ook naar buiten toe uitstraalt.
Om de waarheid te spreken moeten de dingen die je doet, de dingen die je zegt en je gedachten met elkaar in lijn zijn." *
Dit geeft een beter gevoel in je lijf. Je energie stroomt beter. Het geeft meer rust, liefde, vrijheid en geluk. Het geeft zelfkennis. Het brengt je in contact met wie jij echt bent. En een daadwerkelijke verbinding met anderen. En altijd: blijf daarbij mededogen houden naar jezelf én anderen. Dit is slechts een reflectiemogelijkheid, geen opgeheven vingertje. We zijn allemaal mensen in een leerproces.
*(1 zin van schrijfster Irene van Gent)
